"Batıp gitmiş bir aydan yeni bir sen koymak ortaya, ancak bu kadar zor olabilir." Aynada gördüğüm yüze Sisifos'un yüzü diyorlar. Çünkü onun gibi ben de her seferinde, her düzlükte neleri kaybettim unutuyorum. Yeni aldığım o nefeste nelerden vazgeçtim unutuyorum. Zaman geçiyor. O yol bitiyor gibi geliyor. Her şeyi silersem, her gün yeniden başlarsam daha güçlü olurum sanıyorum Kafamın içindeki parmaklıklar biraz daha seyrelir, kapı açılır, dışarının yolunu bulurum sanıyorum. Her seferinde beş yıl kar yumağı olup dağdan aşağı iniyor. Sözler veriyorum. Sözler duyuyorum. Kafamdaki okyanusun içinde dönüyorlar. Cümleler el ele verip bazen beni boğuyor. Ayağa kalkıyor, kocaman bir canavar oluyor. Yedi eliyle beni boğmaya çalışıyor. Israrla ama korkuyla, kafamı suyun üzerinde tutmaya çalışıyorum, deniyorum. Nefesimi tutuyorum. Bazen suyun altından çıkamıyorum. Seyrelmeyen parmaklıkları görüyorum bu sabah yine, daha az gözyaşı var. Boşa gidiyorum, yaprak yığını gibi savruluyorum...