kendi yolunu bulurken

Koca bir boş sayfa duruyor önümde. Ne yazsam bilmiyorum. Kafamda bir tema yok, üzüntüye hangi fotoğraf konur, altına hangi cümle yazılır düşünüyorum. Siyah bir sayfaya uzun uzun yazılır da, umut şimdi nasıl anlatılır ? Bundan sonra nasıl iyileşeceğiz, soruları dolduruyor kafamın içini. Hiç de ayrılmıyorlar kafamdan. Ben de dua ediyorum. Uzakta olsak bile yaşamanın, nefes almanın bize suçlu hissettirdiği bir dönemi yaşıyoruz. Kim bilir insanlar orada neler yaşadı. Bundan sonrası için hem kendimiz hem de başkaları için toparlamak ve unutmamak zorundayız. Normale dönemedim, normal de nedir onu da kaybettik hepimiz. Ne yapmalı, ne paylaşmalı...Tutunmaya ve üzerime düşen şeyi en iyi yapmaya çabalamalı. Neydi, vatanını seven görevini en iyi yapandı. Hayat devam ediyor. Umudumuzu kaybetmeyelim. Çalışmaya devam.

"İçimden seninle konuşmayalı ne kadar zaman oldu bilmiyorum.  Bu sabah birden konuşurken fark ettim. Kendimi tembihliyordum. Sudan çıkmak için kulaçlar atıyordum. Göldeki o su nasıl döküldü, nehre nasıl dönüştü, en son kalanlar nasıl buharlaşıp gökyüzüne kavuştu ? Belirsiz. Her şey gibi ve kafamda kurduğum şeylerin hepsi gibi. Bu yüzden de o üzüntüyü hissetmek için kendime izin vermedim. En son ne zaman izin verdiğim ise artık koca bir sis. Çok üzüldüğümde yüksek sesle metal dinlemek iyi geliyor. Senin o zamanlar bahsettiğin gibiyim, saçlarım dökülüyor stresten zayıflıyorum. Ama dışarıdan gülüyorum. Bazen de gülmüyorum, endişe ediyorlar.  Neşeli biri gülmemeye başladığında endişe edersin. Kendini izole etmenden nefret ediyordum. Nasılsa uzun süredir alışkanlık haline getirmişim bunu. Her merhaba etimi koparıyor gibi oluyor. Yorgan içinden çıkamadığım bir labirent, uyku galiba onun tek çıkışı. Normal değil midir ? İkimiz de değiştik. Senin deniz sandığın o gölde yüzerken zaman ...

     şimdi kocaman kollarımla ben,  kendime sarılmak istiyorum.  bu kalbi sarmak, en basit küçük şeylerde bile  mesela  sadece birkaç hafta değil her gün erken uyanmak, huzurla konuşmak kendimle, kıyafetlerimi sevmek, o kitabı bitirmek, masadaki testi çözmek,   aynaya samimi bir gülümsemek, kendime kocaman sarılmak istiyorum.

kimseyle konuşmak istemiyor, saatlerce uyumak istiyordum.  uyuyordum.  sadece uyumak istiyordum.  ben yalnızım diye çığlık atmak istiyordum,  "ben yalnızım !" "yirmi kişinin olduğu o odada da yalnızım" içimin yalnız olduğunu  sevecek kimseye yer kalmadığını bağırmak istiyordum.  çığlıklar dinlemek  kendimi o siyah suda boğmak  yorganın içine gömülerek  yok olmak  istiyordum. 

"Neptune" or "I wanna love you but I don't know how"  All my kingdoms fell.  All of the mud, covered my hands  Got up from my dreams, screaming. Repeating patterns, my crisis, girl in the mirror. How a person hates her house, how a person abandons herself. How kingdoms rebuilt, how this mud vanish from my hands, how these screams stop and change themselves into smiles... How patterns change, how crises can be overcome, I don't know. I don't know. Questions arise like a flock of birds get up, start flying and fill my head. Who would love this broken story of my life, who would wash the past from my hands, who would be the sweetest thought right before I sleep, who would see this crisis that comes from the bottom of the sea...  I see then, as I always see. Your wings are broken but when you can't fly you ran. When you couldn't run you walked and when you couldn't even do it, you crawled. You created cities, you created bridges, you burned old o...

  (kişisel bir eleştiri) Önce ilgimizi çeken, daha sonra her yerde görmeniz sebebiyle artık bıktığımız bir kavram oldu Pomodoro . Bilmeyeni yoktur sanıyorum ama, kendisi 25 dakikalık etütlerden ve 5 dakikalık molalardan oluşan bir zaman yönetimi taktiği. Kendini çalışmaya zor ikna eden biri olarak çalışma taktiklerinin çoğunu denediğimden, hakkında konuşmaya hakkım olduğunu düşünüyorum. Niçin pomodoro ile çalışmamalısın?  🍅 * Çalışma etütlerini kesin olarak bölmesi sebebiyle, mola vermek istemediğimiz zamanlarda da alarm yüzünden çalışmayı durduruyoruz. * Uzun vadede odaklanma sürelerimizi kısaltıyor; 25dakikayla çalışmaya alıştıktan sonra artık diğer etütlerde de 25 dakikada bir dağılmaya başlıyoruz. * Molalar odaklanma süreçlerini yeniden başlatıyor , her seferinde alışma sürecini yeniden atlatmamız gerekiyor. * Fazla çalışmış hissi verdiği için günlük olarak daha az çalışma saatleri elde ediyoruz. Pomodorodan nefret mi edelim ?  🍅 Kesinlikle hayır.  U...